بخش چهارم از ضابطه ۷۱۴ بارهای وارده بر اجزاء نما و معیارهای پذیرش( قسمت اول)

که در آن  مقدار شتاب در تراز i بدست آمده از تحلیل طیفی و  فاکتور بزرگنمایی پیچشی حاصل از رابطه زیر می باشد.

که در آن:

: بیشترین تغییر مکان در تراز X که با فرض۱ =   محاسبه شده است.

: متوسط مقادیر تغییر مکان در نقاط انتهایی سازه در تراز X که با فرض ۱ =   محاسبه شده است.

لازم به یادآوری است که فاکتور بزرگنمایی پیچش نباید کمتر از ۱ منظور شده و در ضمن لازم نیست بیش از ۳ در نظر گرفته شود. در محاسبه  به این روش نیز، حد بالا و پایین حاصل از روابط ۳-۲و ۳-۳ برقرار است.

۳-۳-۱-۱-۲- نیروی قائم زلزله

اجزاء نما، تکیه گاه ها و مهارهای آنها باید برای نیروی قائم زلزله که همزمان با نیروهای افقی زلزله اثر می کند، کنترل گردد. جهت اعمال این نیروی قائم باید به گونه ای باشد که بیش ترین تنش را در تکیه گاه و مهارهای آن ایجاد کند و در نتیجه محافظه کارانه ترین نتایج را ارائه دهد. نیروی قائم طراحی زلزله از رابطه زیر تعیین می شود:

مقدار  محاسبه شده از رابطه بالا لازم نیست از رابطه۳-۷ بیشتر و از رابطه ۳-۸ کمتر باشد.

محاسبه تغییر مکان

مقادیر مکان نسبی ناشی از زلزله ( ) باید بر اساس روابط این بند محاسبه گردند. اگر نما، دونقطه واقع در ترازهای x و y در یک ساختمان یا سیستم سازه ای را به هم متصل نماید، باید از رابطه ۳-۹ استفاده شود.

در محاسبه تفاوت تغییر مکان طبقه در رابطه بالا می توان با استفاده از روش طیفی معرفی شده در استاندارد ۲۸۰۰ تغییر مکان هر طبقه برای هر مورد را محاسبه و ترکیب نمود.

در این حالت نیاز نیست  از مقدار محاسبه شده از رابطه ۳-۱۰ بیشتر اختیار شود:

اگر نما، دو نقطه هم تراز در دو بلوک ( مجزا از نظر سازه ای) از یک ساختمان را به هم وصل نماید( این حالت فقط در صورتی اتفاق می افتد که نما در محل درز انقطاع قطع نشده باشد) باید از رابطه ۳-۱۱ استفاده شود.

در این حالت نیاز نیست  از مقدار محاسبه شده در رابطه ۳-۱۲ بیشتر اختیار شود:

در این روابط:

= تغییر مکان نسبی جانبی که قطعه نما باید برای تطابق با آن طرح شود

=   ضریب عملکرد

=   ارتفاع اتصال تکیه گاه فوقانی ( تراز x) نسبت به تراز پایه.

=   ارتفاع اتصال تکیه گاه تحتانی ( ترازy ) نسبت به تراز پایه.

= تغییر مکان جانبی قسمت A ساختمان در تراز x ، تعیین شده بر اساس روش های تحلیلی ارائه شده در استاندارد ۲۸۰۰٫

= تغییر مکان جانبی قسمت A ساختمان در تراز y ، تعیین شده بر اساس روش های تحلیلی ارائه شده در استاندارد ۲۸۰۰٫

= تغییر مکان جانبی قسمت B ساختمان در تراز x ، تعیین شده بر اساس روش های تحلیلی ارائه شده در استاندارد ۲۸۰۰٫

= دریفت مجاز در قسمت A ساختمان مطابق استاندارد ۲۸۰۰

= دریفت مجاز در قسمت B ساختمان مطابق استاندارد ۲۸۰۰

=  ارتفاع طبقه که در محاسبه دریفت مجاز (   و  ) مورد استفاده قرار گرفته است.

اثر تغییر مکان های نسبی لرزه ای باید در ترکیب با تغییر مکانهای ناشی از دیگر بارها در نظر گرفته شوند.

۳-۳-۱-۳-۱ ضرایب  و

جزء نما و تکیه گاه های آن یک سیستم ارتعاشی را تشکیل می دهد که پریود طبیعی ارتعاش آن به جرم آن جزء و سختی تکیه گاه ها وابسته است . ضریب تشدید جزء نما ( ) معیاری برای سنجش میزان نزدیک بودن پریود جزء غیرسازه ای به پریود طبیعی ساختمان است . مقدار  برای نماهای صلب یا با اتصالات صلب است ، در حالیکه  برای نماهای شکل پذیر یا با اتصالات شکل پذیر است.(جدول۳-۳)

ضریب اصلاح پاسخ جزء نما ( ضریب رفتار)  معیاری است برای سنجش اینکه چه مقدار انرژی توسط جزء نما و تکیه گاه و اتصالات آن بدون آسیب دیدگی قابل ملاحظه جذب می گردد. این ضریب با شکل پذیری مجموعه جزء و اتصالات آن ارتباط دارد. برای نماهای ترد   است و برای نماهای شکل پذیر می باشد.